Prof. dr hab. inż. Wojciech Cellary

w 1974 roku ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Poznańskiej i rozpoczął pracę w Instytucie Automatyki, przemianowanym później na Instytut Informatyki. W roku 1977 obronił rozprawę doktorską z informatyki, w 1981 uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1989 tytuł naukowy profesora. W latach 1974 – 1992 pełnił funkcję Wicedyrektora ds. Badań Instytutu Informatyki Politechniki Poznańskiej. W latach 1992 – 1996 pełnił funkcję Prorektora ds. Nauki we Francusko-Polskiej Wyższej Szkole Nowych Technik Informatyczno-Komunikacyjnych w Poznaniu. Jako profesor wizytujący wykładał i prowadził badania naukowe na sześciu uniwersytetach zagranicznych: Nancy I i II, Paris-Sud i Paris-Dauphine we Francji oraz na uniwersytetach w Genui i Anconie we Włoszech. Obecnie jest profesorem zwyczajnym w Akademii Ekonomicznej w Poznaniu i kierownikiem Katedry Technologii Informacyjnych. Prowadzi badania naukowe finansowane z Programów Ramowych Unii Europejskiej, przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, przemysł polski, francuski i amerykański. W trakcie swojej kariery zawodowej kierował licznymi projektami z zakresu zastosowań informatyki w przemyśle, zakończone wdrożeniami. Pełnił funkcję konsultanta Ministerstwa Edukacji Narodowej, Ministerstwa Łączności, Ministerstwa Infrastruktury, Ministerstwa Rozwoju Regionalnego, Komitetu Badań Naukowych, komisji sejmowych i senackich. Jest autorem i współautorem 10 książek i ponad 100 artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych i materiałach konferencyjnych. Był głównym organizatorem 27 naukowych konferencji krajowych i międzynarodowych, ponadto uczestniczył w pracach Komitetów Programowych 165 konferencji krajowych i zagranicznych.
Jest członkiem IEEE Computer Society, Polskiego Towarzystwa Informatycznego (w latach 1983 – 1989 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Towarzystwa). Jest członkiem Komitetu Informatyki PAN, Komitetu Prognoz PAN „Polska 2000 Plus”, w latach 2004 – 2006 był członkiem prezydium Komitetu PAN „Polska w Zjednoczonej Europie”. Od 2003 roku jest ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej, a od 2004 ekspertem Komisji Europejskiej. Od 2003 roku jest członkiem Rady ds. Edukacji Informatycznej i Medialnej przy Ministrze Edukacji Narodowej i Sportu, a w latach 1999 – 2000 był przedstawicielem Polski w Information Society Forum, organie doradczym Komisji Europejskiej w sprawach globalnego społeczeństwa informacyjnego. Był również redaktorem naukowym Raportu o Rozwoju Społecznym: Polska w drodze do globalnego społeczeństwa informacyjnego, opracowanego pod auspicjami Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP). W 2002 roku reprezentował Polskę na sesji zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych poświęconej tematyce: „Technologie Informacyjno-komunikacyjne dla rozwoju”. W 2001 roku, opracowany pod jego kierunkiem Internetowy System Obsługi Zamówień e-MAX wdrożony w Philips Lighting Poland, a obejmujący swym zasięgiem 27 krajów z Europy i Azji otrzymał nagrodę Polskiego Towarzystwa Logistycznego i zajął II miejsce w europejskim konkursie „Award of Logistics Excellence 2001” organizowanym przez European Logistics Association.
W 2007 roku otrzymał nagrodę im. Marka Cara za szczególne osiągnięcia w propagowaniu tematyki społeczeństwa informacyjnego, a w 2008 roku statuetkę InfoStat za innowacyjność koncepcji i wkład w budowanie społeczeństwa informacyjnego w Polsce. Rocznie prowadzi wykłady z elektronicznego biznesu w języku polskim i angielskim dla ponad 700 studentów Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. W 2000 roku kierowana przez niego Katedra Technologii Informacyjnych zajęła pierwsze miejsce w konkursie „Ekonomia internetowa na polskich uczelniach” sponsorowanym przez korporację Intel w ramach programu „Internet w Szkołach – Projekt Prezydenta RP”.

Źródło: www.kassk.pl


Prof. dr hab. Stanisław Dylak

Wybitny pedagog i pedeutolog.Kierownik Zakładu Pedeutologii na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Autor trzech monografii: Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Wprowadzenie do konstruowania szkolnych programów nauczania oraz Projektowanie programów szkolnych dla szkół artystycznych. Redaktor i współredaktor siedmiu prac zbiorowych. Poza tym opublikował ponad 100 artykułów w czasopismach naukowych. Jego zainteresowania naukowe związane są mediami, kształceniem nauczycieli, kulturą wizualną, programami nauczania. Kierował zespołem, który opracował pierwszy w Polsce program kształcenia nauczycieli przyrody dla zreformowanej szkoły podstawowej, realizowany obecnie na UAM. Prowadził kilka projektów międzynarodowych w ramach programów PHARE, trzy z nich dotyczyły edukacji przyrodniczej i kształcenia nauczycieli w tym zakresie, jeden projekt dotyczył programów szkolnych, jeden zastosowania technologii informacyjnych w kształceniu uniwersyteckich kadr administracyjnych. Poza działalnością akademicką interesuje się tworzeniem materiałów dydaktycznych. Był inicjatorem oraz współtwórcą ponad dwudziestu filmów o szkołach w Europie, z czego większość dotyczyła szkół alternatywnych. Niektóre z tych filmów były prezentowane w programie I TVP. Dwukrotnie uczył w amerykańskim uniwersytecie UNI – University of Northern Iowa, w Stanie Iowa, USA (studia nad mediami) oraz jako visitng scholar w Uniwersytecie w Lubbock, Texas, USA. W trudach pracy i radościach codziennego życia towarzyszy mu żona Hanka. Ma dwóch synów 33 i 35 lat, a także wnuka Piotra i wnuczkę Anię. Poza żoną i całą rodziną, zakochany w koniach.

Źródło: www.kassk.pl


Prof. dr hab. Maciej Marek Sysło

Urodził się 3 listopada 1945 w Tarnowie.
Żona Mariola z d. Pulit – prawnik.
Synowie Tomasz (1973) – absolwent informatyki (Uniwersytet Wrocławski) i Akademii Sztuk Pięknych (we Wrocławiu), Bartosz (1985) – student prawa na Uniwersytecie we Wrocławiu.
Studia, stopnie i tytuły naukowe Uniwersytet Wrocławski, matematyka – 1968; dr – 1973; dr hab. – 1980; prof. – 1991.
Staże i stypendia zagraniczne University of Tokyo 1974-1976, Alexander von Humboldt Stifftung, Bonn 1982-1984, 1989; Fulbright Foundation Senior Research Grant, University of Oregon (USA) 1996-1997.
Praca naukowo-dydaktyczna Uniwersytet Wrocławski, Instytut Informatyki od 1968, dyrektor Instytutu 1984-1991, 1993-1996; pełnomocnik rektora ds. informatyzacji uczelni (lata 80’ i 2004-2005). Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu od 2005 roku; kierownik Zakładu Metodyki Nauczania Informatyki i Technologii Informacyjnej.
Członkostwa PTM, AMS, ACM, IEEE, IFIP (TC 3, on Education), Stowarzyszenie Nauczycieli Technologii Informacyjnej (członek zarządu).
Funkcje z wyboru przedstawiciel Polski w Technical Committee 3 on Education, działającego w ramach IFIP; członek Rady ds. Edukacji Informatycznej i Medialnej (MEN); Członek Rady Programowej przy Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, Warszawa (2003-2005); członek Państwowej Komisji Akredytacyjnej (2003-2004), Ekspert PKA (od 2002)
Nagrody nagroda NOT 1968, nagroda PTM im. H. Steinhausa 1986, nagrody MEN 1993, 1998, 2002.
Specjalizacja i działalność naukowa matematyka – kombinatoryka, teoria grafów, informatyka – matematyka dyskretna, dydaktyka informatyki. Autor koncepcji edukacji informatycznej w szkołach różnego typu, twórca i lider zespołu edukacji informatycznej w Instytucie Informatyki UWr. i na Wydziale Matematyki i Informatyki UMK, Visiting professor w: Washington State University, Pullman 1981-1982; Uniwersytet w Kopenhadze 1987, 1992; Uniwersytet w Groningen, Holandia 1991-1992. Redaktor naczelny czasopisma Komputer w Edukacji; członek Komitetu Redakcyjnego czasopism: Discussiones Mathematicae. Graph Theory, Matematyka i komputery, Informatics In Education (Wilno). Organizator corocznych konferencji „Informatyka w szkole" w latach 1985-2004.
Publikacje ponad 150 publikacji matematycznych, informatycznych i dydaktycznych, blisko 30 książek (podręczników), m.in. książki: Discrete Optimization Algorithms with Pascal Programs, Prentice Hall 1983 oraz wydanie w jęz. polskim (współautor); Elementy informatyki. T. 1-3, PWN, Warszawa 1988-98 (wyd. 1-9, współautor, redaktor); Algorytmy, WSiP, Warszawa 1997; Piramidy, szyszki i inne konstrukcje algorytmiczne, WSiP, Warszawa 1998; programy nauczania, podręczniki i poradniki do informatyki dla szkół podstawowych (WSiP, Warszawa 1999), gimnazjów (WSiP, Warszawa 2000) i szkół średnich (WSiP, Warszawa 2002-04). Twórca koncepcji oprogramowania edukacyjnego: pakiet EI (1993), oprogramowanie TI’99 (1999), e- podręcznik.
Dewizy robić lepiej to, co inni robią dobrze; łączą nas więzy ludzkie, nie maszyny
Hobby praca, historia komputerów (kolekcja kalkulatorów mechanicznych), muzyka, m.in. Chopin, Mozart oraz Enigma, Vangelis, Oldfield, Jarre.
Lektury literatura japońska (Haiku), F. Clifford, biografie, historia nauki i odkryć
Adres Instytut Informatyki UWr., ul. Joliot-Curie 15, 50-383 Wrocław, tel. 604-515-777
e-Adresy syslo@ii.uni.wroc.pl, syslo@mat.uni.torun.pl


Prof. dr hab. inż. Janusz Morbitzer

Jest absolwentem krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej (kierunek: informatyka, studia ukończone z wyróżnieniem). Doktoryzował się i habilitował z zakresu nauk humanistycznych (pedagogika, specjalność: pedagogika medialna).
Od roku 1985 nieprzerwanie pracuje w Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie (dawniej: Akademia Pedagogiczna), od kwietnia 2009 roku na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Od roku 1990 pełni funkcję kierownika Katedry Technologii i Mediów Edukacyjnych (dawniej: Pracownia Technologii Nauczania). Od kilku lat prowadzi też wykłady w ramach Technicznego Uniwersytetu Otwartego przy krakowskiej AGH.
Zajmuje się szeroko pojętą tematyką edukacji informatycznej i medialnej, ze szczególnym uwzględnieniem edukacyjnych zastosowań mikrokomputerów, Internetu i innych tzw. nowych mediów. W swoich pracach koncentruje się na badaniu społecznych, cywilizacyjnych, kulturowych i edukacyjnych konsekwencji rozwoju mediów oraz poszukiwaniu optymalnych metod ich stosowania w procesie kształcenia i samokształcenia. Ważnym elementem naukowych dociekań prof. Janusza Morbitzera jest zagadnienie zagrożeń ze strony mediów elektronicznych oraz technologii informacyjnej.
Jest autorem ponad 100 artykułów naukowych, 5 monografii, kilku haseł w Encyklopedii Pedagogicznej XXI wieku (m.in. społeczeństwo informacyjne, technopol, globalna wioska, informacyjny zalew) oraz redaktorem naukowym 14 materiałów konferencyjnych. Do najważniejszych prac należą: Edukacja wspierana komputerowo a humanistyczne wartości pedagogiki (2007), Współczesna technologia kształcenia (1997), Mikrokomputer dla nauczyciela humanisty (1994), Adaptacyjny mikrokomputerowy system kontroli wiedzy studentów (1992).
Jest organizatorem ponad 20 dużych ogólnopolskich konferencji naukowych, w tym corocznych (od roku 1991) sympozjów naukowych nt. „Komputer w edukacji”. Sympozjum to należy do najważniejszych w Polsce imprez naukowych poświęconych edukacyjnym zastosowaniom komputerów, Internetu i innych narzędzi technologii informacyjnej. Pełne teksty referatów i zdjęcia z ostatnich sympozjów są dostępne pod adresem
http://www.up.krakow.pl/ptn/Sympozjum.html.
Od stycznia 2003 roku jest członkiem Rady ds. Edukacji Informatycznej i Medialnej, będącej organem doradczym Ministra Edukacji Narodowej.
W przeszłości uprawiał sport – był zawodnikiem sekcji kolarskiej KS „Cracovia”, notując na swoim koncie wiele sukcesów. W latach 1974-75 był członkiem kadry narodowej juniorów przygotowywanej do Mistrzostw Świata (zob. http://www.wsp.krakow.pl/konspekt/konspekt6/sport.html). Do dziś jazdę na rowerze (górskim) na dystansach 100-160 km traktuje jako najlepszą formę czynnego wypoczynku. O sporcie mówi, iż „[…] jest ważnym elementem holistycznego rozwoju człowieka. Warto przypomnieć znaną sentencję: W zdrowym ciele zdrowy duch. Myślę, że najważniejsze jest, by jego uprawianie, choćby nawet amatorskie, dostarczało radości i wzruszeń, zaspokajało naturalną potrzebę ruchu. Z przykrością trzeba stwierdzić, że współczesny skomercjalizowany i nastawiony na sukces za każdą cenę sport, coraz bardziej oddala się od tych ideałów”.
Uważa, że udało mu się zrealizować piękną maksymę życiową: „Znajdź sobie pracę, którą lubisz, a całe życie nie będziesz pracować”.


dr Krzysztof Głuc

Dyrektor Centrum Rozwoju Edukacji Wyższej Szkoły Biznesu – National-Louis University w Nowym Sączu, współautor a obecnie koordynator Projektu DiAMEnT – „Dostrzec, aktywizować możliwości, energię, talenty” w WSB-NLU realizowanego w województwie małopolskim, którego celem jest budowa zintegrowanego systemu opieki nad uczniem zdolnym. Liderem projektu jest Małopolskie Centrum Doskonalenia Nauczycieli, a partnerami Wyższa Szkoła Biznesu – National-Louis University w Nowym Sączu oraz National-Louis University w Chicago.
Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie – magister historii oraz National-Louis University w Chicago – doktorat w zakresie pedagogiki ze specjalnością zarządzanie edukacją. Ukończył liczne kursy i szkolenia szczególnie w zakresie pozyskiwania i zarządzania funduszami europejskimi oraz metod i form kształcenia dorosłych, w tym prestiżową szkołę letnią w Harvard University – Colloquium on Participant-Centered Learning, Harvard Business School.
Bogate zawodowe doświadczenie obejmuje pracę pedagogiczną na różnych etapach kształcenia  – nauczyciel w szkole podstawowej, liceum ogólnokształcącym, doradca metodyczny w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym, wykładowca w szkole wyższej – w kraju i za granicą (USA, Ukraina). Posiada także kilkuletnie doświadczenie w realizacji kursów uniwersyteckich on-line. Kompetencje pedagogiczne wsparte są doświadczeniem w zakresie zarządzania – w latach 2007-2008 prorektor WSB-NLU, a obecnie także członek zarządu Sądeckich Wodociągów Sp. z o.o. odpowiedzialny za nadzór nad projektem finansowanym ze środków Funduszu Spójności.
Autor publikacji związanych z kształceniem dorosłych, licznych programów szkoleniowych oraz projektów unijnych.


dr Aldona Kopik

Jest absolwentką Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, kierunku pedagogika ze specjalnością pedagogika wczesnoszkolna. Studia ukończyła z wyróżnieniem w roku 1988; otrzymała nagrodę v-ce Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia. Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta na Uniwersytecie Humanistyczno-Przyrodniczym Jana Kochanowskiego w Kielcach na Wydziale Nauk o Zdrowiu. Stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki uzyskała z wyróżnieniem w roku 1995 w Instytucie Badań Edukacyjnych w Warszawie (dysertacja nt. Akceleracja rozwoju dzieci siedmioletnich rozpoczynających naukę szkolną). Główne kierunki jej zainteresowań naukowo-badawczych koncentrują się wokół zagadnień akceleracji rozwoju i pedagogicznych konsekwencji tego zjawiska, zagadnień gotowości szkolnej dzieci oraz osiągnięć szkolnych uczniów. Jest autorką kilkudziesięciu prac, w tym: książek, artykułów, opracowań popularno-naukowych i dydaktycznych. Jest uczestniczką i organizatorką wielu konferencji naukowych, dydaktycznych, seminariów oraz szkoleń. Jest inspiratorką badań nad rozwojem dzieci sześcioletnich, twórczynią zespołu badawczego realizującego w latach 2005-2007 ogólnopolski projekt badawczy „Dziecko sześcioletnie u progu nauki szkolnej”. W projekcie pełniła rolę Zarządzającej Projektem oraz Koordynatora Ogólnopolskiego ds. Rozwoju Umysłowego. Jest redaktorką raportu ogólnopolskiego „Sześciolatki w Polsce. Diagnoza badanych sfer rozwoju” oraz 5 raportów wojewódzkich. Współautorka koncepcji i Menager ds. Programowych projektu „Pierwsze uczniowskie doświadczenia drogą do wiedzy” realizowanego przez GE S.A, na zlecenie Ministerstwa Edukacji Narodowej. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, Polskiego Towarzystwa Antropologicznego, Kieleckiego Towarzystwa Naukowego. W latach 2005 - 2008 pełniła funkcję wicedyrektora ds. dydaktycznych w Instytucie Zdrowia Publicznego, którego była współtwórczynią. Profesjonalnie prowadzi zajęcia ze studentami stosując nowatorskie metody. Jest promotorem ponad 200 prac. Posiada wyróżniającą ocenę 20-letniej pracy naukowej i dydaktycznej. Jest twórczynią i kierownikiem studiów podyplomowych „Organizacja i zarządzanie w pomocy społecznej”. Nagrodzona Brązowym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Uhonorowana przez miesięcznik Bliżej Przedszkola Nagrodą im. Marii Weryho-Radziwiłłowicz.


Marek Legutko

Matematyk, nauczyciel na różnych poziomach edukacji. Współzałożyciel Stowarzyszenia Nauczycieli Matematyki i Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Edukacyjnej, redaktor czasopisma dla nauczycieli matematyki, współautor podręczników matematyki. Doświadczenie w pracy na stanowiskach doradcy i konsultanta metodycznego, dyrektora szkoły i dyrektora komisji egzaminacyjnych (OKE w Krakowie oraz CKE). Uczestnik międzynarodowych i krajowych programów związanych z ocenianiem w edukacji. Obecnie koordynator merytoryczny ODE - Ośrodka Diagnostyki Edukacyjnej WSiP.


Zdzisław Nowakowski

Ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej (1979) oraz studia podyplomowe z: informatyki (1984), zarządzania oświatą (2000), przygotowania kadry do prowadzenia kształcenia ustawicznego na odległość (2008).  
Jest dyrektorem Centrum Kształcenia Praktycznego i Doskonalenia Nauczycieli w Mielcu.
Jest autorem oraz współautorem kilkunastu książek, programów nauczania oraz kilkudziesięciu artykułów z dziedziny informatyki i technologii informacyjnej. Wśród nich jest seria czterech popularnych w latach 90. podręczników do liceum i technikum Informatyka bez tajemnic, których łączny nakład zamknął się liczbą 420 tysięcy egzemplarzy.
W 2009 roku z zespołem nauczycieli z CKPiDN opublikował w Wydawnictwach Szkolnych i Pedagogicznych podręcznik Technologia informacyjna w internecie, który składa się z dwóch elementów: tradycyjnego podręcznika w wersji papierowej oraz systematycznie uaktualnianych zasobów elektronicznych znajdujących się na platformie e-learningowej Moodle.
Od 1998 jest członkiem Zespołu Zadaniowego „Interkl@sa” – ogólnopolskiej inicjatywy przygotowującej społeczność szkolną do funkcjonowania w społeczeństwie informacyjnym. Jednym z przedsięwzięć, którym osobiście kieruje, jest przyznawany szkołom Znak Jakości „Interkl@sa”. Jest także członkiem Polskiego Towarzystwa Informatycznego.
W latach 2000-2001 był inicjatorem oraz przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego XVI i XVII Konferencji Informatyka w Szkole w Mielcu. Od 1993 roku współpracuje z Instytutem Informatyki Politechniki Warszawskiej, prowadząc zajęcia na studiach podyplomowych z metodyki nauczania informatyki oraz technologii informacyjnej.
Od 2003 jest członkiem Rady ds. Edukacji Informatycznej i Medialnej przy Ministrze Edukacji Narodowej oraz rzeczoznawcą MEN w zakresie wydawania opinii merytoryczno-dydaktycznych o podręcznikach szkolnych i pomocach dydaktycznych.
W młodości aktywnie uprawiał sport – siatkówkę oraz skok wzwyż. Uważa, że sport to nie tylko czysty wysiłek fizyczny, ale także szkoła charakteru i sposób na kształtowanie filozofii życia. Dlatego kieruje się sformułowaną przez siebie dewizą życiową:
Nie biegnij za wolno, bo zostaniesz w tyle
Nie biegnij za szybko, bo nie ukończysz biegu.


Tadeusz Polański

Nauczyciel konsultant w Podkarpackim Centrum Edukacji Nauczycieli w Rzeszowie, posiadający 15 – letnie doświadczenie w zarządzaniu wojewódzką placówką oświatową. Jest absolwentem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Ukończył również studia podyplomowe na kierunkach: Informatyka (Politechnika Warszawska); Zarządzanie Oświatą (Uniwersytet Rzeszowski); Mierzenie Jakości Pracy Szkoły, Ewaluacja i Pomiar Dydaktyczny (WSP w Rzeszowie); Przygotowanie kadry do prowadzenia kształcenia na odległość (UMCS w Lublinie). Edukator kadry kierowniczej i oświaty samorządowej. Egzaminator ECDL i e-CITIZEN. Jest autorem i realizatorem wielu programów doskonalenia zawodowego dla kadry kierowniczej i nauczycieli w obszarach zarządzania, wdrażania procesów jakościowych oraz innowacji pedagogicznych, opracowywania i zarządzania projektami oraz wykorzystania ICT w zarządzaniu i dydaktyce. Współorganizował wiele konferencji dotyczących kreatywności i innowacyjności w edukacji, także o zasięgu ogólnopolskim. Aktywnie uczestniczy w pracach zespołu ds. innowacji, powołanego przez Podkarpackiego Kuratora Oświaty.


Rafał Lew-Starowicz

Lat 30, absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW,  obecnie zatrudniony w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, odpowiada tam za pracę Zespołu ds. Przeciwdziałania dyskryminacji małoletnich w elektronicznych środkach masowego przekazu, powołanego przez Pełnomocnika Rządu ds. Równego Traktowania.
W skład Zespołu wchodzi blisko 70 instytucji, firm i organizacji pozarządowych zajmujących się tym zagadnieniem oraz przedstawicieli rynku mediów elektronicznych. Wcześniej także w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, koordynował pracami Zespołu ds. przeciwdziałania narażaniu dzieci na odbiór przemocy w mediach.
Tę tematykę podejmował również w pracy społecznej pełniąc funkcję radnego w warszawskim samorządzie. Jest autorem kilku publikacji na temat bezpiecznego korzystania przez dzieci z komputera i Internetu. Przygotowuje pracę doktorską w Akademii Pedagogiki Specjalnej na temat badań porównawczych systemu ochrony małoletnich przed zagrożeniami płynącymi z Internetu na świecie oraz w Polsce.
Członek Komitetu Konsultacyjnego Pan European Game Information (PEGI Advisory Board), PEGI Enforcement Committee, ogólnoeuropejskiego systemu klasyfikacji gier komputerowych i wideo oraz Komitetu Konsultacyjnego Programu Safer Internet Polska.  


Ryszard Stefanowski

Bez niego nie byłoby mądrze zinformatyzowanych szkół w Wielkopolsce. Sprawia, że rzeczy z pozoru niemożliwe stają się realnie wdrożoną rzeczywistością. (przyp. DS)

Dyrektor Wielkopolskiego Oddziału OFEK. Absolwent Politechniki Poznańskiej kierunku telekomunikacja. Od 21 lat związany z Ogólnopolską Fundacją Edukacji Komputerowej. Zajmuje się budową i wdrażaniem dużych projektów edukacyjnych dla dorosłych ze szczególnym uwzględnieniem rynku oświatowego i tematyki związanej z technologią informacyjną, Był współautorem strategii E-Wielkopolska opracowanej przez zespół pod kierunkiem prof. Wojciecha Cellarego i zatwierdzonej jako oficjalny dokument regionalny przez Sejmik Wielkopolski. Zespół, którym kieruje wdrożył szereg nowoczesnych rozwiązań z zakresu metod kształcenia w dziedzinie technologii informacyjnej. W latach 2001-2004 kierował zespołem, który w ramach programu „Intel Theach to the Future” wdrożył systemy klasy B2B i B2C wspomagające zarządzanie tym niewątpliwie największym pozarządowym programem Edukacji informatycznej dla nauczycieli w Polsce, w którym uczestniczyło ponad 68 000 osób. W latach 2004-2007 kierował dużymi projektami kształcenia w zakresie ICT w oświacie finansowanymi przez MEN. W roku 2006 zrealizował projekt szkoleń ICT dla 8700 nauczycieli a w roku 2007 trzy analogiczne projekty dla 18200 nauczycieli. W latach 2005-2007 kierował 8 projektami zrealizowanymi z funduszy EFS województw: wielkopolskiego, dolnośląskiego i kujawsko-pomorskiego pod wspólną nazwą Akademia Społeczeństwa Informacyjnego (ASI) dla 9200 pracujących, odchodzących z rolnictwa i bezrobotnych. Akademia Społeczeństwa Informacyjnego jest nowatorskim system kształcenia dla dorosłych łącząca cechy blended learningu i indywidualnego toku nauczania, została zauważona i wybrana jako jeden z modelowych projektów przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego w 2006 roku. Jest inicjatorem programu e-szkoła Wielkopolska, programu, który ma szansę wprowadzić wiele zmian w wielkopolskiej oświacie. W ramach tego programu rozpoczęły się projekty rozwijające szkoły wzorcowe we wszystkich powiatach Wielkopolski.

Źródło: www.kassk.pl


Marek Szurawski

Absolwent Wydziału Chemicznego oraz Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej.
Dziennikarz, żeglarz i marynista, wykonawca szant, współtwórca i animator polskiego ruchu szantowego. Współzałożyciel i wieloletni członek legendarnej polskiej grupy szantowej „Stare Dzwony”, która w w 2007 roku obchodziła XXV-lecie istnienia.
W ostatnich latach jego drugie życie zawodowe to szeroko rozumiany trening interpersonalny, zwłaszcza metody treningu pamięci, sprawnego myślenia i rozwoju osobowości. Aby zrealizować ten program założył Akademię ECCE HOMO XXI (www.homo21.eu), nieformalną, niepubliczną placówkę oświatową, której misją jest szybka i jakościowa poprawa systemu edukacji w Polsce. Przeprowadził blisko 1300 seminariów, obozów i szkoleń na temat „Nowoczesne techniki uczenia się”, „Pamięć dla sukcesu” i „Twórcze myślenie” w licznych i renomowanych Centrach Szkoleniowych, firmach, instytucjach i szkołach wyższych, w tym również dla instytucji unijnych. Twórca Wakacyjnych Szkół Treningu Pamięci, Sprawnego Myślenia i Rozwoju (w sumie dla blisko 10 tysięcy słuchaczy). Na tym polu autor bestselleru „Pamięć. Trening interaktywny”, „Pamięć i intelekt. Trening mistrzowski” oraz Pamięć na całe życie (Wydawnictwo Aha 2004, 2008, 2009) i wielu tłumaczeń z tej tematyki (w tym klasycznych już dziś pozycji „Sekrety superpamięci” i :Superpamięć dla uczących się” Harry Lorayne;a oraz „Pamięć na zawołanie” Tony Buzana).
A po pracy:
„Praca trenera i coacha, czynne muzykowanie (pianino, koncertina, kości), praca dziennikarza radiowego, jachting, podróże, lektura, rysunek artystyczny, marynistyka i kultura morska, dzielenie się wiedzą, obserwacja przyrody, wypoczynek na Bora-Bora, działalność klubu 3 x 9 (trzy miesiące pracujemy - dziewięć wypoczywamy), rejsy rumowe na Karaibach”.

Źródła:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Marek_Szurawski
http://marek.szurawski2.nf.pl/